Home Posts Tagged "Lauwersmeer"
Op zaterdag 22 juni stonden we in de Telegraaf, bij de rubriek ‘Aan mijn steiger’.
Toen we een week later bij Dokkum nieuwe zijlen in de sluis naar het Lauwersmeer lagen, zwaaide de sluismeester vanuit zijn toren met een krant en riep: “Ga je nog een keer je mooiste reis maken?”
Sindsdien zijn we vrienden.
Deze week gingen we met z’n twaalven op avontuur: Schipper en matroos om het Oostwad te verkennen, Annette om een creatief programma te leiden zonder planning en onze gasten om zich daar vol vertrouwen aan over te geven.
Elke dag was er een vaarplan en elke dag liep het anders. Annette paste zich aan de omstandigheden aan en bedacht telkens weer een nieuwe opdracht die hielp met vrij tekenen, goed kijken en jezelf ondertussen beter leren kennen. Goed of fout verdween, alles werd aangegrepen om te spelen. Het werd een fantastische week.
Op vrijdagochtend kwam alles samen. Een mooie eindpresentatie van het gemaakte werk en een zelfgeschreven sprookje dat de ervaringen samenvatte.
Misschien wil je dit ook een keer meemaken. Dan kan, want in 2020 organiseren we deze reis van 12 tot 17 juli.
Ik deel graag het sprookje van Helen (uiteraard met haar toestemming) omdat het een mooie impressie geeft van de week, en een video waarin Marieke en Barbara vertellen hoe het voor hen was.
Er was eens een meisje dat ging spelevaren.
Daar ontmoette zij een schipper en zijn vrouw. Met een bont gezelschap van schippers, matrozen, stedelingen, noordelingen, mensen uit het zuiden en centralistische reizigers voeren ze over de Waddenzee.
In een week vol vergezichten, zonsondergangen en maanverlichte vaarmomenten werden levensverhalen onderzocht en verteld. Van toekomst naar verleden en terug kwamen nieuwe kaders en nieuwe manieren van kijken tevoorschijn. Accenten en dialecten werden uitgewisseld en het meisje dat keek haar ogen uit. Ze sliep als een roos en verwerkte alle ervaringen door ze mee op reis te nemen. Een reis door het land van zand, zee en vogels. Een reis door de zeeën van hart, liefde en vriendschappen….
Ze besefte zich dat de schetsen die men mondeling en schriftelijk maakte en deelde met elkaar mee gingen op reis. Havens en scheepskeukens, afwas en ontbijt, gezellige ontmoetingen en oog voor eenvoud en lekker samen eten. Samen zeilen en genieten van de omgeving om nieuwe perspectieven te zien. Open en oprecht het leven delen en vieren met elkaar. Onze natuur en onze kwetsbaarheid daarin de ruimte bieden.
Het meisje beleefde veel en ontspande door de creatieve inspanning en het gezelschap met verhalen en een oog voor aangename toekomstmuziek. Ze nam het woord en zong verder het leven door met meer ruimte voor stilte én gedeelde stilte.
Reisverslag van Jorien, te gast op de Nova Cura tijdens de wandelvaarvakantie Lauwersmeer Schiermonnikoog van 28 mei – 1 juni 2018.
Maandagochtend vroeg kwamen we in Dokkum aan boord. Het was een bloedhete dag, en nog voor dat het schip zich in gang zette, doken we onze hutten in om ons te verkleden in korte broek. Niet wetende dat we deze outfit vijf dagen lang zouden dragen, zo warm zou het blijven. We voeren over doodstille wateren. Dat dit nog bestaat in het drukke Nederland!
Het deed me denken aan mijn zeiltochten in Friesland uit de beginjaren 60. Aan het begin van het Lauwersmeer legden we aan bij een eenzame steiger aan de rand van een beschermd natuurgebied. Lunchen op het dek, een enkeling dook het water in, vogels spotten met de verrekijker.
Later de zeilen uit op het Lauwersmeer waar we praktisch de enigen waren. Aan de oevers, tussen de gele lissen Schotse hooglanders, tevreden herkauwend. En de eerste kolonie scholeksters verscheen. Het haventje van Zoutkamp, een vredig tafereeltje met kinderen die hoog van de kade het water in sprongen. Wij aten met elkaar in de kajuit en begonnen toen aan een wandeling rond Zoutkamp in oranje avondlicht en vonden de ondergaande zon bij thuiskomst.
Zeilen over het Lauwersmeer. Ik had ontzettend geboft met mijn medereizigers. Naarmate we meer van elkaar wisten werd de sfeer steeds ongedwongener en werd er heel veel gelachen. Er waren stoeltjes op het dek en we kropen vaak bij elkaar om te kletsen. Als je daar even geen zin in had zette je je stoeltje op een stille plek om van de rust te genieten. ‘s Middags hield ik siësta in mijn gezellige hut waar het redelijk koel bleef dankzij de tocht van het open dakraam en deur.
In de jachthaven van Lauwersoog wachtte boswachter Jan ons op. Hij liet ons zien wat er zo specifiek is aan de natuur daar: ooit zout, nu zoet. brengt bijzondere soorten voort.
’s Avonds liepen we met zijn allen naar de haven van Lauwersoog om vis te gaan eten, met zicht op de Waddenzee.
De volgende morgen heel vroeg de sluis door en de Waddenzee op bij opkomend water. Door de uitleg van Paul aan de hand van zeekaarten, besefte ik hoe moeilijk het varen is in die smalle geulen die je niet door kunt bij eb maar bij vloed niet kunt zien. We bleven vlak voor de jachthaven van Schiermonnikoog even steken met de punt van het schip. Onze matroos – die we nooit zagen, maar altijd op het juiste moment opdook – gaf het schip een zetje met de bijboot, en daar gingen we weer.
We meerden aan op de kop van de steiger zodat je, op het schip gezeten, uitkeek over de Waddenzee tot het vaste land aan toe, alsof je alleen op de wereld was. Tot mijn verbazing vielen we ’s middags helemaal droog.
De vogels verschenen om te foerageren, strandlopers, scholeksters, lepelaars. Paul en Judith gingen het wad op. Wij, de brave burgers, hadden geen zin in vieze voeten. Er stonden fietsen voor ons klaar en ieder ging zijns weegs. Naar het dorp met de fiets, wandelen door de duinen en op het strand. Aan het eind van de middag kregen we nog een tour van de eigenaar van het schelpenmuseum en een twee uur durende fietstocht. Voor mij een beetje teveel van het goede, ik had me overdag al uitgeput.
We begonnen deze stralende dag met zijn allen aan een yogasessie op het strand en een afsluitende koffie in de strandtent.
Daarna maakte ik in mijn eentje een fietstocht met mijn e-bike. Wat moet ik zeggen over Schiermonnikoog met dit prachtige zonnige weer en nog vroeg in het jaar, dus niet druk. Alles volop in bloei, velden met paarse orchideeën, de witte bloemen aan de vlier, gele boterbloemen, vogels krijsend in de lucht.
De dag eindigde met de kennismaking van de vier monniken uit Schier in een kapelletje aan zee, meezingen met de Vespers, en daarna een vrolijk etentje in het dorp met heel veel gelach, want steeds meer vertrouwelijkheden uitwisselend.
Een warme dag met een omfloerste zon. Eerst wachten op hoogwater, dan moeilijk manoeuvreren om in de vaargeul te geraken. Prachtige tocht terug over de Waddenzee. Vanwege de windrichting konden we niet zeilen. Dat lukte pas weer op het Lauwersmeer. De hele reis zaten we op het dek, weemoedig vanwege het einde, foto’s makend van de groep, allemaal hadden we het idee dat we een hele zomervakantie hadden gehad.
Maar de zomer moest nog helemaal beginnen, wat een luxe.
Of neem rechtstreeks contact op met schipper Paul op 06-1681 4686 of via welkom@klippernovacura.nl
