Home Posts Tagged "Lauwersmeer"
Op zaterdag 22 juni stonden we in de Telegraaf, bij de rubriek ‘Aan mijn steiger’.
Toen we een week later bij Dokkum nieuwe zijlen in de sluis naar het Lauwersmeer lagen, zwaaide de sluismeester vanuit zijn toren met een krant en riep: “Ga je nog een keer je mooiste reis maken?”
Sindsdien zijn we vrienden.
Reisverslag van Jorien, te gast op de Nova Cura tijdens de wandelvaarvakantie Lauwersmeer Schiermonnikoog van 28 mei – 1 juni 2018.
Maandagochtend vroeg kwamen we in Dokkum aan boord. Het was een bloedhete dag, en nog voor dat het schip zich in gang zette, doken we onze hutten in om ons te verkleden in korte broek. Niet wetende dat we deze outfit vijf dagen lang zouden dragen, zo warm zou het blijven. We voeren over doodstille wateren. Dat dit nog bestaat in het drukke Nederland!
Het deed me denken aan mijn zeiltochten in Friesland uit de beginjaren 60. Aan het begin van het Lauwersmeer legden we aan bij een eenzame steiger aan de rand van een beschermd natuurgebied. Lunchen op het dek, een enkeling dook het water in, vogels spotten met de verrekijker.
Later de zeilen uit op het Lauwersmeer waar we praktisch de enigen waren. Aan de oevers, tussen de gele lissen Schotse hooglanders, tevreden herkauwend. En de eerste kolonie scholeksters verscheen. Het haventje van Zoutkamp, een vredig tafereeltje met kinderen die hoog van de kade het water in sprongen. Wij aten met elkaar in de kajuit en begonnen toen aan een wandeling rond Zoutkamp in oranje avondlicht en vonden de ondergaande zon bij thuiskomst.
Zeilen over het Lauwersmeer. Ik had ontzettend geboft met mijn medereizigers. Naarmate we meer van elkaar wisten werd de sfeer steeds ongedwongener en werd er heel veel gelachen. Er waren stoeltjes op het dek en we kropen vaak bij elkaar om te kletsen. Als je daar even geen zin in had zette je je stoeltje op een stille plek om van de rust te genieten. ‘s Middags hield ik siësta in mijn gezellige hut waar het redelijk koel bleef dankzij de tocht van het open dakraam en deur.
In de jachthaven van Lauwersoog wachtte boswachter Jan ons op. Hij liet ons zien wat er zo specifiek is aan de natuur daar: ooit zout, nu zoet. brengt bijzondere soorten voort.
’s Avonds liepen we met zijn allen naar de haven van Lauwersoog om vis te gaan eten, met zicht op de Waddenzee.
De volgende morgen heel vroeg de sluis door en de Waddenzee op bij opkomend water. Door de uitleg van Paul aan de hand van zeekaarten, besefte ik hoe moeilijk het varen is in die smalle geulen die je niet door kunt bij eb maar bij vloed niet kunt zien. We bleven vlak voor de jachthaven van Schiermonnikoog even steken met de punt van het schip. Onze matroos – die we nooit zagen, maar altijd op het juiste moment opdook – gaf het schip een zetje met de bijboot, en daar gingen we weer.
We meerden aan op de kop van de steiger zodat je, op het schip gezeten, uitkeek over de Waddenzee tot het vaste land aan toe, alsof je alleen op de wereld was. Tot mijn verbazing vielen we ’s middags helemaal droog.
De vogels verschenen om te foerageren, strandlopers, scholeksters, lepelaars. Paul en Judith gingen het wad op. Wij, de brave burgers, hadden geen zin in vieze voeten. Er stonden fietsen voor ons klaar en ieder ging zijns weegs. Naar het dorp met de fiets, wandelen door de duinen en op het strand. Aan het eind van de middag kregen we nog een tour van de eigenaar van het schelpenmuseum en een twee uur durende fietstocht. Voor mij een beetje teveel van het goede, ik had me overdag al uitgeput.
We begonnen deze stralende dag met zijn allen aan een yogasessie op het strand en een afsluitende koffie in de strandtent.
Daarna maakte ik in mijn eentje een fietstocht met mijn e-bike. Wat moet ik zeggen over Schiermonnikoog met dit prachtige zonnige weer en nog vroeg in het jaar, dus niet druk. Alles volop in bloei, velden met paarse orchideeën, de witte bloemen aan de vlier, gele boterbloemen, vogels krijsend in de lucht.
De dag eindigde met de kennismaking van de vier monniken uit Schier in een kapelletje aan zee, meezingen met de Vespers, en daarna een vrolijk etentje in het dorp met heel veel gelach, want steeds meer vertrouwelijkheden uitwisselend.
Een warme dag met een omfloerste zon. Eerst wachten op hoogwater, dan moeilijk manoeuvreren om in de vaargeul te geraken. Prachtige tocht terug over de Waddenzee. Vanwege de windrichting konden we niet zeilen. Dat lukte pas weer op het Lauwersmeer. De hele reis zaten we op het dek, weemoedig vanwege het einde, foto’s makend van de groep, allemaal hadden we het idee dat we een hele zomervakantie hadden gehad.
Maar de zomer moest nog helemaal beginnen, wat een luxe.
Of neem rechtstreeks contact op met schipper Paul op 06-1681 4686 of via welkom@klippernovacura.nl
