Onder de oostpunt van Schiermonnikoog ligt een mooie diepe vaargeul. Als je precies na het laatste duintje richting het eiland vaart, dan loop je vast op een mooie vlakke plaat. Als het dan laagwater wordt, lig je eigenlijk op het strand en kan je zo van het schip stappen om dit ongerepte deel van het eiland te verkennen.
Droogvallen bij de Oostpunt van Schiermonnikoog
Dit is nou droogvallen. Gedurende laagwater ligt het schip ‘droog’.
Natuurlijk kun je prachtig langs het eenzame strand lopen, schelpen zoeken, een aangespoelde kleine zeehond treffen en paal 16 bewonderen.
Maar nog leuker is het om een klein pad in te slaan en door het duinlandschap te wandelen. Ook begin september bloeide er nog genoeg om heel vrolijk van te worden.
Hier kijk ik uit over de waddenkust, waar kleine geulen inkepingen maken in het eiland. Je kunt daar niet langs wandelen, want je zakt diep weg in het slik. Bij het teruglopen naar de boot zagen we een visarend, met een vis in zijn klauwen. Daar hebben we geen foto van, we konden alleen maar vol bewondering kijken naar dat prachtige grote dier.
Wat een prachtig landschap. Ook Stefanie genoot van deze verrassing.
Verrassingen horen echt bij de Go With the Flow reis, want we zwerven over het wad en zoeken avontuurlijke routes en plekken uit. Het is ook voor ons een leuke uitdaging om altijd weer iets nieuws te ontdekken op het Wad.
Goed gelukt deze keer.
Go with the flow staat ook dit jaar weer op ons programma. Ga je mee?
Spelevaren op het Oostwad
Zondag 14 juli tot vrijdag 19 juli 2019
Deze week gingen we met z’n twaalven op avontuur: Schipper en matroos om het Oostwad te verkennen, Annette om een creatief programma te leiden zonder planning en onze gasten om zich daar vol vertrouwen aan over te geven.
Elke dag was er een vaarplan en elke dag liep het anders. Annette paste zich aan de omstandigheden aan en bedacht telkens weer een nieuwe opdracht die hielp met vrij tekenen, goed kijken en jezelf ondertussen beter leren kennen. Goed of fout verdween, alles werd aangegrepen om te spelen. Het werd een fantastische week.
Op vrijdagochtend kwam alles samen. Een mooie eindpresentatie van het gemaakte werk en een zelfgeschreven sprookje dat de ervaringen samenvatte.
Misschien wil je dit ook een keer meemaken. Dan kan, want in 2020 organiseren we deze reis van 12 tot 17 juli.
Ik deel graag het sprookje van Helen (uiteraard met haar toestemming) omdat het een mooie impressie geeft van de week, en een video waarin Marieke en Barbara vertellen hoe het voor hen was.
Het sprookje van Helen
Er was eens een meisje dat ging spelevaren.
Daar ontmoette zij een schipper en zijn vrouw. Met een bont gezelschap van schippers, matrozen, stedelingen, noordelingen, mensen uit het zuiden en centralistische reizigers voeren ze over de Waddenzee.
In een week vol vergezichten, zonsondergangen en maanverlichte vaarmomenten werden levensverhalen onderzocht en verteld. Van toekomst naar verleden en terug kwamen nieuwe kaders en nieuwe manieren van kijken tevoorschijn. Accenten en dialecten werden uitgewisseld en het meisje dat keek haar ogen uit. Ze sliep als een roos en verwerkte alle ervaringen door ze mee op reis te nemen. Een reis door het land van zand, zee en vogels. Een reis door de zeeën van hart, liefde en vriendschappen….
Ze besefte zich dat de schetsen die men mondeling en schriftelijk maakte en deelde met elkaar mee gingen op reis. Havens en scheepskeukens, afwas en ontbijt, gezellige ontmoetingen en oog voor eenvoud en lekker samen eten. Samen zeilen en genieten van de omgeving om nieuwe perspectieven te zien. Open en oprecht het leven delen en vieren met elkaar. Onze natuur en onze kwetsbaarheid daarin de ruimte bieden.
Het meisje beleefde veel en ontspande door de creatieve inspanning en het gezelschap met verhalen en een oog voor aangename toekomstmuziek. Ze nam het woord en zong verder het leven door met meer ruimte voor stilte én gedeelde stilte.