Judith’s droom….
Leuk dat je dit verhaal wilt lezen. Het is ontstaansgeschiedenis van de Go with the Flow reis. Met mijn Nova Cura lied tot besluit. Liefs, Judith
Waddenretraites.nl
Dat was de eerste domeinnaam die ik claimde toen het plan ontstond een schip te kopen. De tweede was Klippercruises.nl. Het gaf goed weer wat mijn visie was bij het aanbod dat ik in gedachten had.
De bruine vloot kende ik van de paar keer dat ik een weekend meezeilde; als kind met mijn ouders en later nog eens met vrienden om mijn afstuderen te vieren. Dat waren fijne herinneringen, maar ook associaties met donker, primitief, dicht op elkaar, veel drank en een echt groepsgebeuren. Allemaal dingen waar ik zelf niet zo van houd.
De Witte vloot
Mijn beeld bij ons eigen schip was het omgekeerde: licht, fris en comfortabel met ruimte voor jezelf. Het reisdoel zou niet zijn dat je jezelf dagelijks lam drinkt, maar juist dat je klaarwakker wordt. Dat je ogen opengaan voor de schoonheid om je heen en je tot jezelf komt. Ik zag alleen Duitse groepen op deze schepen en wilde de Nederlandse markt heroveren.
Ik had beelden van lichte tweepersoonshutten met bedden die apart en aan elkaar konden, met elk een eigen badkamertje. Een ruime salon met hangbanken, een grote keuken.
Ik zou de markt innoveren en de upgrade versie van de oude bruine vloot gaan realiseren: de witte vloot.
Tussen droom en daad….
Met dit prachtige ideaal gingen we op botenjacht. Maar zoals dat gaat met idealen, liep ik al snel tegen allerlei hindernissen aan.
Bij zo’n plan voor een luxe schip hoort een groot schip, richting 35 meter. Oef, dat is echt een enorm geval. En met die lengte en diepte kan je niet overal in de Waddenzee komen, zeker niet op de mooie en stille plekjes. Bij zo’n plan hoort ook een schip dat toch al aan verbouwen toe is, maar zeiltechnisch juist wel goed is. Dat bleek een zeldzame combinatie.
We wilden ook een grote roef, want Paul zou zijn huis verkopen, en dan moesten de kindjes natuurlijk ook ergens slapen. Dan was er een budget om rekening mee te houden. En de factor tijd: hoe organiseer je een grote scheepsverbouwing in Harlingen als je zelf in Utrecht woont en druk bent met je eigen bedrijf? Tot slot hadden de boekingsbureaus niet veel fiducie in ons plan. Deze bureaus zijn vooral aangehaakt op de Duitse markt: families, scholen en verenigingen die elk jaar komen zeilen. Het bruine vloot idee was nog springlevend.
Waddenretraites.nl was te ambitieus en onhaalbaar.
En toen was daar ineens de Nova Cura
Ze lag met haar 25 meter prinsheerlijk in de museumhaven van Leeuwarden. Op een regenachtige novemberdag in 2017 stapten wij aan boord. We kwamen het schip binnen en dachten direct: ja, dit kan ons thuis zijn. Het was ook een thuis; het thuis van Robert Rinzema, hij woonde al 13 jaar op het schip.
Elk hoekje en gaatje had hij onder handen genomen, overal waar ik keek zag ik mooie details die met liefde aangebracht waren. Zijn droom was om het schip in originele staat te brengen. Dit bootje was helemaal tiptop, vanbinnen en van buiten. We zijn een week later met Paul’s kinderen gaan kijken en hebben direct een bod gedaan en drie dagen later was de koop rond. (Paul en Robert op de foto)
Zeilen hijsen en varen maar
We stapten begin 2018 gewoon de business in. We maakten een website, zochten een boekingsbureau en kregen inderdaad Duitse kegelclubs die, jawohl, na het ontbijt aan het bier gingen en doordronken tot middernacht. We zochten een partner en vonden reisbureau 60plusendus, voor wie we reizen uitzetten vanaf Dokkum naar Schier. In de schoolvakantie vonden we zelf via Facebook leuke families voor het waddenhoppen (toch een beetje een klippercruise!). We probeerden, we liepen vast en kwamen weer los, we leerden heel erg veel nieuwe dingen en het bedrijf begon te lopen.
De eerste retraite
Een van de hoogtepunten was de ondernemersretraite met onderneemsters van het netwerk Entre Femmes. Daar leerde ik dat je helemaal niet zoveel hoeft toe te voegen aan een programma om er een retraite van te maken. De kern van deze retraite was niet de stilte, maar de afstand tot het dagelijkse leven. Met afstand daarnaar kijken, voelen waar je zelf nu staat, waar je verlangen ligt en of je bedrijf nog steeds goed past bij wie je nu bent. Ik voegde wat spelregels en een paar eenvoudige oefeningen toe en het schip, de wind en de golven deden de rest.
Maar de grootste ontdekking was toch wel de natuur
Ik kende Friesland en de meeste eilanden redelijk maar toen ik er echt in ondergedompeld werd, ging er een wereld voor me open. We lagen op een zomerse namiddag aan een steiger op een eilandje in het Lauwersmeer. Ik hoorde geen verkeer in de verte, ik zag geen vliegtuigstrepen in de lucht boven me, ik hoorde de boompiepers in de wilgen achter me, het ruisen van de bomen, de meerkoetjes rond het schip. Ik sloot mijn ogen, dommelde weg maar werd ineens wakker van een geluid dat me direct deed denken aan de motor van een wat ouder schip. Maar toch klonk het anders. Ik kwam nieuwsgierig uit mijn coconnetje en zag aan de overkant van het water een groep aalscholvers heel wild in het water bewegen. Ze fladderden op en storten zich daarna direct in het water. Dan nam een ander groepje die beweging over. Na een paar van deze wilde dansen zette de groep zich in beweging, in een duidelijke richting, en tijdens het zwemmen doken ze telkens met hun kop onderwater. Ze hadden een school vissen te pakken gekregen! Ze hadden ze bij elkaar geplonsd, opgejaagd en toen kon het grote schransen beginnen. Wat een samenwerking, zonder afspraken, zonder taakverdeling.
En vervolgens wordt het weer rustig, hoor je de boompiepers weer en wat lachende kinderen in de verte.
Sprietsgeluiden
Dit is maar een van de ervaringen. Ik heb mijn ogen uitgekeken naar de eindeloze luchten. Uren vanaf het dek gekeken naar het wad en hoe alle stromen langzaam leeglopen. Op een gegeven moment hoor je overal kleine sprietsgeluiden. Ik weet het, het woord bestaat niet, maar de wormen maken het. Als het water weg is, komen ze uit de zeebodem naar boven en duwen uit dat holletje een klein straaltje water omhoog. En ze zijn met een heleboel. Dan komen de scholeksters en kanoeten om wormen te eten en schelpjes open te wrikken. De lepelaars strijken neer in de vaargeul en gaan garnalen oplepelen. En dat komt elke 12 uur terug, het gaat maar door. Al zolang de aarde bestaat. Een oerritme.
Die ontdekkingen wil ik met anderen delen.
Omdat het prachtig is. Het ontspant. Je voelt je éen met de natuur, nietig en dankbaar. Omdat het zo dicht bij huis is, zo Nederlands en ook niet vanzelfsprekend… Hoe zal de invloed van klimaatverandering hier uitpakken? Hoelang houden die eilanden het als de zeespiegel stijgt? Het is een wereld die er nu nog is, en die je zoveel te bieden heeft. Waarom zou je naar een wellness resort in Thailand vliegen als je vlakbij huis als deze natural wellness vlak om de hoek ligt?
De afgelopen twee jaar hebben we veel gasten aan boord gehad voor wie dit gebied een ontdekking was. Vijf dagen op het Wad voelde voor hen als twee weken weg. Ze hadden de getijden nooit aan den lijve ervaren. Ze genoten van de vertraging en daalden als het ware neer. Dat is wat die natuur met je doet.
Return of the Retraite
Wij hebben na twee jaar onze bakens verzet. We varen alleen in het voorseizoen rond de volle havens en drukke routes vanuit Harlingen, want ook die dynamiek heeft z’n charme. Eind juni trekken we door Friesland naar de Oostkant van de Waddenzee. We organiseren daar tochten vanuit Lauwersoog, over het Lauwersmeer, naar Schier en Ameland, naar het Oostwad, naar niemandslanden.
De waddenretraites hebben vorm gekregen in de Go with the Flow reizen en met de yogaretreats op en rond Schier zijn we inmiddels toen aan de tiende versie.
Ook al laat je je plannen varen, een droom komt uiteindelijk toch op z’n pootjes terecht.
Om het gevoel uit dit verhaal te illustreren, deel ik met jullie de tekst van mijn Nova Cura lied. Ik wil het met plezier voor je zingen, aan dek, met een glas wijn bij de ondergaande zon.
Het Nova Cura lied
Mijn leven zit vol plannen, van ’s ochtends vroeg tot laat
Er is zoveel te doen, de klok die slaat de maat
Dan rijd ik naar het Noorden, naar het einde van het land
Daar ligt mijn scheepje klaar, we varen van de kant
Refrein:
Ik laat mijn plannen varen op de golven van de zee
De wind neemt mijn gedachten in flarden met zich mee
Je hebt je maar te schikken, naar de wind en naar het weer
Als er minder kan, dan is er zoveel meer
We zien de koeien grazen, langs de randen van de vaart
Daarnaast de witte reiger, die naar een visje staart
De wind blaast ons vooruit, de zon kleurt mijn gezicht
Dan strijken we de zeilen, de haven is in zicht
Refrein:
Ik laat mijn plannen varen op de golven van de zee
De wind neemt mijn gedachten in flarden met zich mee
Je hebt je maar te schikken, naar de wind en naar het weer
Als er minder kan, dan is er zoveel meer
We liggen aan de steiger, we staren naar het wad
De stroom die komt en gaat, wat droog was wordt weer nat
De vogels komen eten, wij nemen nog een glas
Zo vieren we het leven, zoals het altijd was
EN DAN HET REFREIN NOG EEN KEERTJE…..
Ga je mee? Hier vind je alle informatie over deze bijzondere reis!
