We stoppen ermee….

Na zeven prachtige vaarseizoenen hebben we besloten om te stoppen met ons werk op de Nova Cura.

We startten in 2018 met een prachtig schip, maar moesten het zakelijk nog volledig opbouwen.
We hadden twee Corona jaren, het gedoe met de keuringen, uitzoeken hoe deze markt werkt. Het was leuk en leerzaam.
Dit zevende jaar ging alles perfect. Alle plekken op alle reizen geboekt, fijne mensen, geen gedoe, geen averij, niet vastgelopen, een reis naar Antwerpen… het was geweldig. Ik ben blij dat we er zo’n bijzonder seizoen van hebben gemaakt.

Waarom dan toch stoppen?

Het is een keuze voor iets anders, een nieuwe plek aan de wal en een nieuwe onderneming (en wat dat is ga ik ZEKER nog beschrijven).
Nu ik (Judith) 61 ben, is het een mooi moment om nog een keer een nieuw avontuur te starten dat wat minder vraagt dan dit leven. Daar moet je niet te lang mee wachten, want voor je het weet ben je oud en krakkemikkig. Het is de kunst om je werkende leven met je persoonlijke leven mee te laten bewegen, en voor de komende periode is dat een leven aan de wal.

Een leven in het groen.
Iets dat ik al wilde vanaf mijn puberteit, maar nooit gedaan heb. Ik kwam in de stad Utrecht terecht en had het daar zo naar mijn zin dat ik er 40 jaar ben blijven wonen. Maar dat groene leven komt er nu aan en dat is een geweldig vooruitzicht.

Ga je dit dan niet missen?

Deze vergezichten, deze eenvoud, het schip, de wind in de zeilen, het wad, de wolken, de eilanden, de vrijheid, de stilte….?
Ja, uiteraard. Want dit is fijn en uniek. Ik voel me bevoorrecht dat ik hier zeven zomers deel van heb mogen uitmaken. Net zoals alle warme contacten, de diepgaande gesprekken, de ontmoetingen met al die bijzondere mensen hier aan boord.

Ja, dat ga ik ZEKER missen. Maar het is geen reden om niet verder te gaan. Het betekent gewoon dat het heel erg fijn is geweest. Het zijn herinneringen om te koesteren, een hele speciale tijd in ons leven.

Maar het is ook intensief

Het varen, samen met je partner leven en werken op zo’n klein oppervlakte, de verantwoordelijkheid voor een geslaagde vakantie, het gestoei met weer en getij, koken, schoonmaken, het sjouwen aan de touwen: het is geweldig, maar ook best zwaar.

En dan was ik ook nog oma….

Dan is het best lang om maanden weg te zijn, ook voor mijn dochter. Maar ook voor mezelf, want ik vind het zooooo leuk. En een klein kindje op een schip… dat is niet zo ontspannen. Dus ik zie er naar uit dat ze op ons erf rond scharrelt en in de buurt woont.

De Nova Cura staat te koop

Het is mijn allergrootste wens dat een ander stel ons leven overneemt.
Het ligt klaar: een goed werkend schip, een woning, de bedrijfsvoering. Je kunt zo instappen. Op deze pagina van de site heb ik uitgewerkt wat ‘wonen en werken op een schip’ inhoudt en van je zou vragen.

Misschien zie jij jezelf dat niet doen, maar weet je iemand anders. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt…..

droogvallen-waddenzee-nova cura -avontuur-eilandhoppen
In de avondzon van juni nog een stukje op de motor richting Ameland. 2021.

Taken aan dek: grootzeil hijsen

Een zeilvakantie is een actieve vakantie. Het zwaarste werk daarbij is het hijsen van het grootzeil. Het grootzeil is echt groot en zwaar dus het hijsen vraagt om spierkracht. Dat doen we meestal twee aan twee. Tenzij je een sterke man bent, die doen het vaak om en om. Met z’n tweeën.

Maar het moet wel ergonomisch verantwoord.

Dus niet zo!

Niet vanuit de armen en schouders. Dat levert niet veel kracht op en geeft kans op blessures. Daar moeten we mannen vaak voor beschermen, die willen zo graag knallen!
Hijsen doe je vanuit je ‘core’.

Dus met een been vooruit en de andere naar achteren. En dan met je gewicht naar voren het wiel aan het draaien zetten.

Zo dus!

Voor yogavrouwen is het snel te begrijpen als je uit legt dat de basis de ‘warrior pose’ is.

Samen hijsen is natuurlijk leuker en het gaat sneller. Allebei een stukje van het rad, elk van een andere kant.

Ingeborgh & Anita

De tweede ploeg staat al klaar om het over te nemen als de eerste alles gegeven heeft.

Want het hijsen moet niet te lang duren. Hijsen doe je als het schip met de kop in de wind ligt, anders pakt het zeil meteen wind en met de wind in de zeilen is het heel zwaar hijsen. De ruimte om tegen de wind in te varen is op het wad soms beperkt, je vaart zo een zandbank op.
En dus moet het een beetje vlot gebeuren.

Hey hop, Hey hop!

Raymond en Myra

Vallen en talies

Het zeil wordt gehesen aan twee vallen (stalen kabels). De klauwval zit vast aan de klauw, de ‘vork’ waarmee de gaffel rond de mast zit. De piekeval is aan het midden van de gaffel bevestigd. Zo hijsen we in feite niet het zeil, maar trekken de gaffel de lucht in, en het zeil komt mee. Als de klauw op z’n plek zit, zetten we de halstalie vast onderaan het zeil. Dan hijsen we de alleen piekeval nog een stuk zodat de gaffel mooi de lucht insteekt en het zeil strak staat.

Wat een hoop jargon he? Gelukkig hoef jij alleen maar te hijsen en doen wij de rest.

Wil je mee op een actieve zeilreis?

Op deze pagina zie je een overzicht van al onze reizen dit seizoen.

Of kijk eens bij de Go with the Flow reis vanuit Harlingen. Het brede water van het Westwad leent zich uitstekend voor de langere zeiltochten.

We zien je graag bij ons aan boord!

Wat kunnen kinderen doen aan boord?

In de zomervakantie organiseren we elk jaar het Eiland Hoppen. Met een groep van 12 ouders en kinderen varen we van Lauwersoog naar Schiermonnikoog en Ameland en natuurlijk gaan we ook droogvallen. De ouders amuseren zich wel met het staren naar de golven.

Maar wat is er aan dek te doen voor de kinderen tijdens het varen?

Het eten voorbereiden

Tijdens het droogvallen hebben de kinderen mosselen verzameld. Maar ze zitten vol met pokken en dat smaakt niet lekker, dus moeten ze aan de buitenkant schoon geschraapt worden. Dat is een mooi klusje voor tijdens het zeilen. Niet alle kinderen vinden mosselen lekker om te eten, maar het schoonmaken vinden ze allemaal een leuk klusje. Zodat de ouders lekker kunnen relaxen.

Spelletjes

Toegegeven, dit kan alleen als er weinig wind staat. Dikke kans dat het zeil op deze zomerse dag niet eens gehesen is. Dan blijven de Rummy kaartjes netjes liggen. Pappa is zo te zien aan de winnende hand, dus de dames zinnen op een strerke tegenzet.

Zeilen hijsen

Het grootzeil is te zwaar voor kinderen om te hijsen, maar met de fok wil het met zijn allen best lukken. Kinderen kunnen achter het roer staan, helpen met navigeren, knopen leggen, touwen oprollen.
Aan dek is altijd wel te doen, al wordt het zware werk door de volwassenen gedaan. Die leggen dan net wat meer gewicht in de schaal dan onze kleine lichtgewicht gasten.

Afwassen

Afwassen, dat doen de kinderen op de Nova Cura, al helpen de ouders wel vaak mee. Sommige kinderen hebben nog nooit in hun leven afgewassen. Ze weten soms niet dat je dat met heet water doet, en dat dingen die het minst vies zijn, het eerste het sop in gaan. Of ze gebruiken veel te veel schuim. Maar kinderen leren snel. Aan het begin van de week maken we een schema met afwasbeurten en dan gebeurt het zonder morren. Fijn voor de ouders!

Het schip als speeltoestel

Vlak voordat iedereen op vrijdagmiddag van boord gaat in Lauwersoog, nog even spelen op de giek. Het schip is inmiddels vertrouwd terrein voor de kinderen en de ouders kijken daardoor ontspannen toe.

Telefoonvrije zone

Telefoons zijn in onze gezamenlijke ruimte niet toegestaan. Gewoon om het ouders makkelijk te maken. Want je gaat toch niet zo’n bijzondere reis maken om de hele tijd op je telefoon te zitten? Tuurlijk niet.

Kinderen zitten boordevol creativiteit en speelsheid. Soms wordt een week lang intensief getekend, soms is het thema verstoppertje spelen, soms spelen ze 3 x daags Weerwolven of maken ze een aquarel aan dek. Kinderen blijven je verrassen!

Eiland Hoppen 2024

Ook deze zomervakantie gaan we vier weken Eiland Hoppen met gezinnen.
Heb je zin om mee te gaan? Kijk op deze pagina voor data en prijzen.

en dan zien we jullie graag aan boord!

Tekencursus aan boord Klipper nova cura

Fotografie op het Wad

Foto van Martin en Sonja Jansen

Onze gasten verrassen ons vaak met schitterende foto’s. Ze komen soms met tassen vol fotoapparatuur aan boord, om tijdens de zeilweek hun favoriete hobby uit te oefenen. En dat leidt vaak tot bijzondere resultaten, zeker bij zo’n fotogeniek onderwerp als ‘het Wad’.

Martin en Sonja maken van al hun vakanties een reisverslag met prachtige foto’s erbij. Het verslag van de Go with the Flow reis van september 2022 vind je hier. Het geeft een goede impressie van het Waddenavontuur dat we ook dit jaar weer aanbieden. Hier vind je info en data.

Op je knieen in het zand voor een bijzonder perspectief, of met de macrolens de heremietkreeftjes in de poelen langs het strand vastleggen. Of zoals Myra deed, gewoon de camera tussen je benen door. Ze maakte de foto toen we droogvielen voor de kust van Friesland, ter hoogte van het zeegat tussen Terschelling en Ameland.

We vertrokken toen vanaf Harlingen, waardoor de Westkant van het Wad bevaren kan worden en we de eilanden Terschelling en Vlieland aandoen.

Hier vind je data van de reizen naar het Westwad vanuit Harlingen.

Een laag perspectief met net de opkomende zon die weerspiegelt in de glanzende binnenkant van een oester…. Onze gasten zijn zo creatief!

En dan de opkomende of ondergaande zon. Dat is toch elke keer weer een schouwspel met kleuren die je vertsteld doen staan. Van poederig lavendel tot woest goud. Je moet jezelf soms dwingen om gewoon te blijven zitten en kijken en je camera niet aan te raken. Maar voor hobby fotografen is dat natuurlijk niet te doen.

De Waddenzee is een paradijs voor fotografen. Of je nu met je neus in de zand duikt, vergezichten vastlegt of net die zwerm kanoeten die voor je neus opstijgt.
Krijg je er al zin in? Kijk dan hier voor een overzicht van alle reizen in 2024. We zien je graag aan boord van de Nova Cura, jij EN je camera’s.

Ankeren

Deze foto; het schip op de zeebodem, gezien vanaf het anker, is een foto die elke week wel door een van onze gasten gemaakt wordt. Blijkbaar is het een fotogeniek plaatje.

Waarom een anker als je schip toch vast ligt op de zeebodem?

We komen natuurlijk aanvaren als er nog volop water is. Dat is meestal 2 uur na hoog water. Dan zoeken we een plek met een waterdiepte van ongeveer 1 meter 50. Dat is net diep genoeg om nog te kunnen varen, en ondiep genoeg om zeker te weten dat we gaan droogvallen.

Onze dieptemeter is een peilstok. Judith staat daarmee voorop aan dek en schreeuwt de dieptes door naar Paul die op het achterdek staat. Zodra we enige tijd op die 1.50 zitten, geeft Paul het signaal dat het anker kan vallen. We willen namelijk niet meer van plek veranderen, maar op die plek droogvallen. De rem gaat van de lier en het anker valt met veel geratel van de ketting in het water.  

Enige tijd 1,50?
Ja, want we zoeken een mooie platte plaat. Als we straks op de bodem liggen, willen we wel recht liggen, anders rollen we ons bed uit.

Zodra het anker op de bodem ligt, varen nog 20 meter achteruit. Zo hebben voldoende ‘ketting’. Het schip blijft namelijk niet alleen op z’n plek door het anker zelf, maar ook door de zware ketting die op de zeebodem ligt.

De ketting moet ook niet te lang zijn.
Als in de nacht het water stijgt en de wind is gedraaid, komt het schip op een andere plek te liggen en valt daar bij het zakken van het water, weer in de bodem. Soms wordt je daardoor ’s ochtends op een andere plek wakker. En ook dat moet een platte veilige plek zijn. We maken de draaicirkel van anker tot achtersteven dus wel lang, maar niet langer dan nodig.

Het is trouwens een heel bijzonder gevoel om het schip te voelen loskomen. Het water wrikt het los uit het zand, het piept en het kraakt en heel langzaam aan begint dat vertrouwde schommelen weer. Dan slaap je weer rustig verder.

Wil je ook een keer droogvallen op het Wad?

Met deze reizen gaan we altijd droogvallen:

Op deze pagina zie je een overzicht van alle reizen die we in 2024 organiseren.

 

Recept American Pancakes

Vaste prik op vrijdagochtend: Judith bakt American Pancakes.
Lekker warm, zoet en soms met bosbessen. Zo maak je ze.

Ingrediënten

500 gram bloem
kwart liter melk
3 eieren
zakje Backin
zakje vanillesuiker
snuf zout
eetlepel zonnebloemolie of gesmolten boter
eetlepel suiker

 

Bereidingswijze

Klop eerst de eieren lekker luchtig. Voeg dan de andere ingredienten toe en roer ze goed door met een pollepel. Het is een vrij dik beslag. Maar het moet ook niet TE dik zijn: het moet goed van je lepel afglijden en in de pan een klein beetje uitvloeien. Als het te dik of te dun is, voeg dan melk of bloem toe.

Bak de pancakes in een grote koekenpan met een klein beetje boter.
Neem een opscheplepel en doe er zoveel beslag in dat je een bergje krijgt van ongeveer 10 x 5 cm.

Laat de onderkant bruin worden en keer ze dan om (de bovenkant is dan nog nat), dan rijzen ze snel. Als die kant ook bruin is, zet dan het vuur laag en laat de pancakes nog goed doorgaren.

Ik leg de pancakes na het bakken in de oven om ze warm te houden en dan garen ze natuurlijk ook nog een beetje door.

Zeilen op de Waddenzee: fok bak

Als je ergens heen wilt zeilen, maar je hebt de wind tegen, dan kun je er toch komen door te kruisen. Je houdt dan de wind schuin voor het schip, dat noemen we ‘aan de wind zeilen’, waardoor je in ieder geval snelheid maakt. Als je kruist, maak je een hoek van 90 graden, en zo kom je zigzaggend waar je wezen wilt.

Je moet dan regelmatig ‘overstag’: je stuurt je schip scherp naar de wind toe zodat de zeilen naar de andere kant van het schip gaan. Bij zo’n manoeuvre kan je makkelijk ‘hoogte verliezen’. De hoek wordt dan te groot en je zakt teveel terug. Zo kom je niet veel dichter bij je doel en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Door de fok ‘bak’ te houden, voorkom je dan. Het zeil van de fok is dan al overstag, maar de boom nog niet. Daardoor komt er meer druk op het voorschip en wordt de bocht sneller en scherper gemaakt.

Wij zeilen ons schip net zoals schippers dat 100 jaar geleden deden: met weinig techniek en veel spierkracht. De manier om de fok bak te houden is dus om met de hand de boom tegen te houden, net zolang totdat de giek over is naar de andere kant of totdat je het niet meer kunt houden natuurlijk.

Michael had bij ons die taak op de tocht van Ameland naar Lauwersoog. Een sterke vent, die na een keer of 10 keer overstag de slag goed te pakken had!

Wil je mee zeilen? Bekijk op Reisagenda 2024 het aanbod.

Je kunt de wind niet veranderen, maar wel de stand van de zeilen

We staan in de krant!

Op zaterdag 22 juni stonden we in de Telegraaf, bij de rubriek ‘Aan mijn steiger’.

Toen we een week later bij Dokkum nieuwe zijlen in de sluis naar het Lauwersmeer lagen, zwaaide de sluismeester vanuit zijn toren met een krant en riep: “Ga je nog een keer je mooiste reis maken?”

Sindsdien zijn we vrienden.

klipper nova cura telegraaf

Wandel- en vaarvakanties 2018

In 2018 hebben we vijf keer een vijfdaagse reis georganiseerd rondom het Lauwersmeer. Van Dokkum naar Zoutkamp, dan naar Lauwersoog en vervolgens het wad over naar Schier. Ondertussen stonden de e-bikes klaar, wachtte de boswachter ons op of stond het eten klaar. Vaste prik op donderdag: yogales op het strand.

Wat was het heerlijk, ontspannen varend door de mooiste gebieden van Noord-Nederland en daarna een fijne stevige wandeling.

We hebben deze reis ook een keer georganiseerd vanuit Harlingen. Toen gingen we naar Vlieland en Terschelling.

Deze reizen organiseerden we in opdracht van onze samenwerkingspartner 60plusendus.

Reisreportage ‘Reitdiep’

ZOUTKAMP It´s a beautiful day, the sun is shining zingt Judith de Bruijn zondagochtend tegen half elf in de buitenhaven van Zoutkamp. De zeilklipper Nova Cura begint aan de laatste tocht van dit jaar, na een zomerseizoen als varend vakantiehuis. Bestemming is de Oosterhaven in Groningen.

Dit zijn de openingszinnen van een mooie reportage op Mijnhogeland.nl over de tocht waarmee we ons seizoen afsloten.

Lees hier het hele artikel.

Mijnhogeland.nl geeft met interviews, reportages en foto’s een beeld van het dagelijks leven op het prachtige Hogeland. Het accent ligt niet op het nieuws en de waan van de dag, maar op rust en gemoedelijkheid. Voor een belangrijk deel vormen spontane ontmoetingen de basis van de verhalen. Uitgangspunt is dat ieder mens bijzonder is en een verhaal te vertellen heeft.